Stanisław KRZEMIEŃ

"Przeszedłem tylko do sąsiedniego pokoju... Nadal jestem sobą...
I dla siebie jesteśmy tym samym, czym byliśmy przedtem.
Zatem nazywaj mnie wciąż moim imieniem, mów do mnie, jak zawsze...
Nie zmieniaj tonu głosu, nie rób poważnej i smutnej miny.
Śmiej się, tak jak dawniej robiliśmy to razem...
Uśmiechaj się, myśl o mnie, módl się za mnie...

Niech moje imię będzie wciąż wymawiane, ale tak, jak było zawsze - zwyczajnie i bez oznak zmieszania.
Życie przecież oznacza to samo, co przedtem, jest tym samym, czym zawsze było...
Żadna nić nie została przerwana...
Dlaczego więc miałbym być nieobecny w twoich myślach tylko dlatego, że nie możesz mnie zobaczyć?
Czekam na ciebie bardzo blisko... tuż-tuż... 
Po drugiej stronie drogi.

Dzieli nas tylko czas...
Bo ja już doszedłem, a ty wciąż jeszcze idziesz..."

Można odejść na zawsze,a być stale bliskim, niezmiernie kochanym...

Nigdy nie zapomnimy lat spędzonych z Tobą...Twojego uśmiechu, tego jak przynosiłeś z działki żonkile i tulipany, jak uczyłeś jeździć samochodem, jak robiłeś najlepsze kanapki na świecie i placki ziemniaczane, których nikt nie umie zrobić tak samo...i nie zapomnimy też tego, że zawsze można było na Ciebie liczyć...

Odpoczywaj w spokoju i popatrz czasem z nieba w naszą stronę...♥